- Szczegóły
- Odsłony: 5708
Przedruki
Protobiologia w ujęciu Christiana de Duve’a (2015)
Przedruk z: Piotr Bylica, Krzysztof J. Kilian, Robert Piotrowski i Dariusz Sagan (red.), Filozofia — nauka — religia. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Kazimierzowi Jodkowskiemu z okazji 40-lecia pracy naukowej, Oficyna Wydawnicza Uniwersytetu Zielonogórskiego, Zielona Góra 2015, s. 365-377.
Streszczenie:
Christian de Duve broni krytykowanego modelu genezy życia, który zaproponował Stanley Lloyd Miller i Harold Clayton Urey. W ramach tego modelu — mimo pewnych braków — można dość dobrze wytłumaczyć pierwsze stadia tworzenia się systemów o żywionych z materii nieożywionej. Wbrew przekonaniu, jak twierdzi Ch. De Duve, nie ma podstaw do twierdzenia, że najpierw powstał kwas nukleinowy, a potem białka. Przyjmuje on, że najpierw powstały proteiny i te sprzyjały kształtowaniu się świata RNA.
Pierwotna zupa nie posiadała fizykochemicznych podstaw wyłonienia się świata RNA. W końcowym etapie genezy życia musiały więc istnieć warunki, które prezentuje G. Wächtershäuser w ramach modelu hydrotermalnego. Po powstaniu protein na pierwszym etapie ewolucji życia, nastąpiły kolejno dalsze procesy protobiologiczne:
- Istotne na tym etapie okazują się reakcje zasilane tioestrami. Otoczenie prebiotyczne musiało być bogate w siarczan wodoru.
- „Świat tioestrów” okazał się źródłem koniecznych energii w procesie abiogenezy.
- Znaczenie — w fazie przejścia od protometabolizmu do metabolizmu — miały reakcje zasilane przez tioestry.
- Następnie pojawiły się reakcje katalizowane przez nowe enzymy.
- Do dalszej ewolucji protożycia wymagane były jony powstające z żelaza.
- Duże znaczenie miały więc jony Fe2+ aktywowane przez UV i jony Fe3+ powstałe w reakcjach utleniania.
Na końcu wyłonił się „świat RNA”. Białka utrzymują enzymatyczną syntezę DNA i RNA, dzięki czemu zapewniają zdobywanie energii i produkcji związków koniecznych do życia.
Data wstawienia tekstu na stronę: 8 lipca 2015 r.